به گزارش فانوس دریا در پیشگفتار این کتاب آمده است:
ايران با ۵۸۰۰كيلومتر طول سواحل در شمال و جنوب، يك كشور دريايي محسوب ميشود و قاعدتاً بايد توسعهيافتهترين، پرجمعيتترين، پراشتغالترين، پردرآمدترين و زيباترين شهرهاي ايران در كنار سواحل مستقر باشند. متأسفانه امروزه فقيرترين، كمجمعيتترين، كم اشتغالترين و غيرتوسعهيافتهترين شهرهاي ايران در كنار سواحل (بهخصوص سواحل جنوبي( وجود دارند كه در همه شاخصهاي توسعه، رتبههاي آخر را دارند. به تبع اين شرايط، مساحت بخش زيادي از مناطق شرقي و مركزي ايران هم متروكه و بلا استفاده است كه بدترين شرايط در آمايش سرزمين است. در منطق آمايش سرزمين، بايد الگوي توسعه را به گونهاي اجرا نمود كه از همه مساحت كشور استفاده بهينه شود، نه اينكه جمعيت و امكانات بهطور نقطهاي بر بخشهاي محدودي از كشور متمركز باشد و بقيه مساحت كشور متروكه باشد. ايران در شرايط فعلي داراي بدترين شرايط آمايش سرزمين است، چراكه تنها ۱درصد مساحت ايران مسكوني است. براي ايران، تنها الگوي توسعه موفق كه ميتواند تمام مساحت ايران را آباد و حالت بهينهاي از آمايش سرزمين را ايجاد كند، «الگوي توسعه دريامحور« است. با اين الگو، علاوه بر توسعه سواحل شمال و جنوب ايران، مناطق مركزي و شرقي ايران كه عامل ارتباط و ترانزيت بين دو دريا در شمال و جنوب كشور هستند نيز آباد خواهند شد. اين تفكر توسعه را «بحري» نيز گويند كه در مقابل تفكر «بري» مطرح ميشود. متأسفانه در طول تاريخ چند صد ساله ايران، هميشه تفكر بري بر بحري تفوق داشته و به همين دليل بهطور تاريخي، مناطق ساحلي ايران عمدتا متروكه و محروم و توسعهنيافته بودهاند. اين كتاب تلاش ميكند تا تفكر مديران ايران را به «توسعه دريامحور»، ضرورتها و مزاياي آن آشنا كند. جنبههاي مختلف توسعه دريامحور و راهكارهاي توسعه آن در اين كتاب مورد بحث قرار گرفته است. در انتها، اين كتاب نتيجه ميگيرد كه مهمترين حلقه مفقوده توسعه سواحل جنوبي، توسعه گردشگري ساحلي و دريايي و زيرساختهاي آن است كه ميتواند با تكيه بر سرمايههاي كوچك و متوسط مردمي و تعاوني، بصورت خودجوش، پايا، ماندگار، بومي و همه جانبه باعث توسعه سواحل شود؛ همچنين براي ايجاد ذهنيت مناسب براي تصميمگيران جامعه دريايي، استفاده گستردهاي از هوش مصنوعي در طراحيها و ايدهپردازيهاي حوزه گردشگري و نمادهاي شهري انجام شدهاست.
اين كتاب ماحصل ۱۰سال تلاش و تحقيق مولفان كتاب و مشاوره به نهادهاي حاكميتي در حوزه توسعه دريامحور (از جمله مجمع تشخيص مصلحت نظام، مجلس شوراي اسلامي، شوراي عالي صنايع دريايي و غيره) است؛ لذا پيشنهادات ارائه شده در اين كتاب كاملاً جنبه كاربردي و اجرايي داشته و ۷۵درصد مطالب كتاب، حاصل پيشنهادات و تحقيقات مولفان كتاب در يك دهه گذشته است.