به گزارش فانوس دریا این اثر پژوهشی حاصل یک دهه تحقیق میدانی و علمی در حوزه توسعه سواحل و استفاده بهینه از ظرفیت‌های جغرافیایی ایران است و راهکارهایی عملی برای اصلاح الگوی آمایش سرزمین ارائه می‌دهد.
کتاب «توسعه دریامحور و آمایش سرزمین» که به تازگی توسط انتشارات دانشگاهی منتشر شده، تلاش دارد تفکر توسعه‌ای کشور را از رویکرد سنتی «بری» به سوی الگوی نوین «بحری» تغییر دهد. نویسندگان کتاب با تکیه بر تجربیات علمی و مشاوره‌ای خود در نهادهای حاکمیتی، تأکید دارند که راه نجات ایران از تمرکزگرایی و عدم تعادل در آمایش سرزمینی، در گرو نگاه دریامحور به توسعه ملی است.
در بخشی از پیشگفتار این اثر آمده است: با وجود ۵۸۰۰ کیلومتر خط ساحلی در شمال و جنوب، ایران باید دارای توسعه‌یافتـه‌ترین و پررونق‌ترین شهرها در سواحل خود باشد، اما واقعیت تلخ آن است که فقیرترین و محروم‌ترین مناطق کشور در همین نواحی واقع شده‌اند. این وضعیت، از نگاه نویسندگان، نتیجه سلطه تاریخی تفکر بری در تصمیم‌سازی‌های کلان کشور است.
کتاب تصریح می‌کند که تنها یک درصد از مساحت ایران به صورت بالفعل مسکونی است و بخش بزرگی از فلات مرکزی و شرقی کشور متروکه و بلااستفاده باقی مانده است؛ در حالی که توسعه دریامحور، علاوه بر آبادانی سواحل، می‌تواند مناطق مرکزی کشور را نیز به واسطه ترانزیت و پیوندهای شمال-جنوب فعال کند.
در این کتاب، با نگاهی تحلیلی و کاربردی، ابعاد مختلف توسعه دریامحور شامل زیرساخت‌های بندری، گردشگری ساحلی، لجستیک دریایی و نقش فناوری‌های نوین مانند هوش مصنوعی در طراحی شهری و جذب سرمایه‌گذاری مردمی بررسی شده است. نویسندگان بر این باورند که توسعه گردشگری دریایی با مشارکت سرمایه‌گذاران کوچک و تعاونی‌ها، می‌تواند موتور محرکه‌ای پایدار، بومی و همگانی برای تحول سواحل جنوبی کشور باشد.
به گفته نویسندگان، بیش از ۷۵ درصد مطالب این کتاب حاصل پیشنهادها و پژوهش‌های آنان در یک دهه اخیر و در تعامل با نهادهایی چون مجمع تشخیص مصلحت نظام، مجلس شورای اسلامی و شورای عالی صنایع دریایی است. به همین دلیل، پیشنهادهای کتاب ماهیت کاملاً کاربردی و عملیاتی دارند و می‌توانند به‌عنوان مرجعی مهم برای سیاست‌گذاران، مدیران اجرایی و دانشگاهیان حوزه توسعه منطقه‌ای و دریایی مورد استفاده قرار گیرند.
