نویسنده: محمد محمدی

بواسطه واقع شدن سرزمین نیکاراگوا بین دو اقیانوس اطلس و آرام، دریا همواره عنصری حیاتی برای این کشور بوده و بخش اعظمی از تاریخ، اقتصاد و سیاست این کشور را تشکیل داده است.

کویت مانند بسیاری از کشورهای دریایی به دنبال استفاده از این ظرفیت طبیعی برای بهبود اقتصاد خود است.

کامرون یکی از کشورهای آفریقایی فعال در حوزه اقتصاد دریامحور است. این کشور دارای سه بندر مهم و راهبردی دوالا، لیمبو و کریبی در سواحل اقیانوس اطلس می‌باشد که اقتصاد و تجارت کشورهای مرکز آفریقا را به سایر نقاط جهان پیوند می زند. همچنین بنادر تیکو و گاروا از جمله بنادر واقع در آبراهه‌های داخل سرزمین کامرون می‌باشند که تجارت میان مناطق مختلف کامرون و کشورهای همسایه از جمله نیجریه را تسهیل می‌نماید.

اقتصاد آبی به عنوان ابتکار و طرحی برای ارتقای توسعه اقتصادی از طریق استفاده پایدار از ظرفیت‌های اقیانوس‌ها، دریاها و آبهای سطحی مطرح شده است. این برنامه در عین حال حفاظت از منابع آبی اقیانوسی و داخلی را مورد توجه قرار می‌دهد. اکنون دانشمندان و سیاستگذاران نسبت به نقش اقتصاد آبی در توسعه اجتماعی-اقتصادی و پایداری زیست محیطی بیش از گذشته تمرکز یافته‌ و تأکید دارند. برآوردهای آنکتاد نشان می‌دهد که اقتصاد آبی حدود ۳.۵ تا ۷ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی و ۱ درصد از اشتعال نیروی کار جهانی را به خود اختصاص می‌دهد.