به گزارش مانا، فرشید گشتی، فعال میراث‌فرهنگی، گردشگری و محیط‌زیست شهرستان بندر هندیجان اظهار کرد: شهرستان بندر هندیجان با پیشینه‌ای چند هزار ساله، از دوران اشکانی تا ساسانی و اسلامی، یکی از بنادر کهن و راهبردی در کرانه خلیج‌فارس به شمار می‌رود و آثار متعددی از تمدن‌های کهن در این منطقه برجای مانده است.
وی با اشاره به جایگاه تاریخی و بازرگانی این منطقه افزود: وجود محدوده‌ها و سایت‌های تاریخی متعدد و بقایای شهرهای باستانی همچون هندیجان، آسک و مهروبان، بیانگر نقش محوری این ناحیه در تجارت دریایی و مبادلات فرهنگی در دوران باستان است. کشف این کوزه سفالی از بستر دریا، چشم‌انداز تازه‌ای در بازخوانی تاریخ دریانوردی و حیات اقتصادی این بندر تاریخی می‌گشاید.
گشتی ادامه داد: این کوزه تاریخی به‌صورت اتفاقی و توسط صیادان محلی، در جریان صید در آبهای خلیج‌فارس به‌وسیله تور از کف دریا بالا آورده شد. این اثر دارای دو دسته سفالی بوده که یکی از آن‌ها از بین رفته است. بررسی‌های اولیه نشان می‌دهد سفالینه مذکور از نظر ویژگی‌های فنی و ظاهری، شباهت زیادی به سفال‌های دوره اشکانی دارد.
این فعال میراث‌فرهنگی در توضیح اهمیت این کشف گفت: از گذشته تا امروز، آبهای بندر هندیجان محل تردد و لنگر انداختن شناورهای تجاری و دریانوردان بوده است. بر این اساس، محتمل است این کوزه متعلق به یکی از شناورهای غرق‌شده، یا از وسایل تاجران و صیادان کهن منطقه باشد که به دریا افتاده است. رسوبات طبیعی موجود بر بدنه این اثر، نشانه‌ای از گذر زمان و ماندگاری طولانی آن در بستر دریاست.
وی در پایان با اشاره به ضرورت بررسی‌های کارشناسی و باستان‌شناسی بیشتر تصریح کرد: با توجه به فرم، حجم و ساختار بدنه، به نظر می‌رسد این کوزه برای حمل مایعات در سفرهای دریایی استفاده می‌شده است. احتمال دارد این اثر خود کالایی تجاری بوده و بخشی از مبادلات اقتصادی در مسیرهای دریایی خلیج‌فارس را نمایندگی کند. کشف چنین آثار ارزشمندی انگیزه پژوهش و کاوش‌های زیرآبی در سواحل جنوبی کشور را دوچندان می‌سازد.
بازنشر فانوس دریا به نقل از مانا