ضعف صنعت کشتی‌سازی ایالات متحده، به‌رغم اهمیت استراتژیک آن برای امنیت ملی، در برابر رشد سریع چین به چالشی جدی بدل شده است. سرهنگ بازنشسته جفری ال. سیوی در مقاله‌ای، دلایل این عقب‌ماندگی، تأثیرات آن بر آمادگی نیروی دریایی و راهکارهای پیشنهادی برای بازسازی ظرفیت‌های کشتی‌سازی آمریکا را بررسی کرده است.
در دنیای امروز، نیروی دریایی ایالات متحده نقش کلیدی در حفظ امنیت ملی و مقابله با تهدیدات جهانی ایفا می‌کند. یکی از چالش‌های اساسی ایالات متحده در این زمینه، ضعف در صنعت کشتی‌سازی و عدم توانایی کافی در ساخت، نگهداری و تعمیر کشتی‌هاست. این مشکلات به ویژه در مواجهه با تهدیدات روزافزون چین که به سرعت در حال گسترش توانایی‌های کشتی‌سازی و نیروی دریایی خود است، نمایان‌تر می‌شود. مقاله‌ای که توسط سرهنگ بازنشسته جفری ال. سیوی از نیروی دریایی ایالات متحده در شماره فوریه ۲۰۲۴ Proceeding sمنتشر شده است، به تحلیل این چالش‌ها و ضرورت‌های حیاتی برای بازسازی ظرفیت‌های کشتی‌سازی ایالات متحده پرداخته است.
این گزارش به بررسی مشکلات موجود، تأثیرات آن‌ها بر آمادگی نیروی دریایی و راهکارهای پیشنهادی برای رفع این کمبودها می‌پردازد.
۱.وضعیت فعلی صنعت کشتی‌سازی: در حال حاضر، چین به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده کشتی در جهان شناخته می‌شود، با سهم ۴۶.۵۹ درصد از بازار جهانی کشتی‌سازی. در حالی که سهم ایالات متحده تنها ۰.۱۳ درصد است. در سال‌های اخیر، چین توانسته است با استفاده از یارانه‌های دولتی، توسعه گسترده‌ای در زمینه کشتی‌سازی و نیروی دریایی خود به‌وجود آورد. این کشور با بهره‌برداری از ۲۰ کشتی‌سازی بزرگ و ۱۴۰ خشک‌داک، قادر است به سرعت کشتی‌ها را تولید، تعمیر و نگهداری کند.
در مقابل، ایالات متحده که در گذشته کشتی‌سازی‌ها و ناوگان تجاری خود را به‌عنوان یک ظرفیت استراتژیک در نظر می‌گرفت، در دهه ۱۹۸۰ یارانه‌های دولتی خود را برای این صنعت لغو کرد و سهم این کشور در تولید جهانی کشتی‌ها از ۰.۵۰ درصد به حدود ۰.۰۵ درصد کاهش یافت. این کاهش در ظرفیت کشتی‌سازی به‌ویژه در زمینه نظامی، در صورت بروز بحران‌های جهانی می‌تواند تهدیدات جدی برای ایالات متحده ایجاد کند.
۲.مشکلات طراحی و تولید کشتی‌ها: یکی از مشکلات اصلی نیروی دریایی ایالات متحده، کاهش توانایی‌های داخلی در طراحی کشتی‌ها پس از پایان جنگ سرد است. قبل از این دوره، نیروی دریایی ایالات متحده توانسته بود با تیم‌های بزرگ و متخصص داخلی، کشتی‌های خود را طراحی و تولید کند. اما با گذشت زمان و انتقال بخش زیادی از این کار به صنعت خصوصی، تعداد طراحان کشتی و مهندسان داخلی نیروی دریایی از ۱۲۰۰ نفر به ۳۰۰ نفر کاهش یافت.
این کاهش نیروی انسانی و تمرکز بر برون‌سپاری طراحی‌ها باعث شد که سیستم‌ها و زیرسیستم‌های بحرانی کشتی‌ها پیش از انجام آزمایش‌های لازم وارد مرحله تولید شوند. این موضوع در نهایت منجر به مشکلات طراحی و تولید در کشتی‌هایی چون لایتورال کامبت شیپ (LCS)، ناوهای Zumwalt و هواپیمابرهای Gerald R. Ford شد. این مشکلات همچنین در زیردریایی‌های کلاس Virginia و کشتی‌های کلاس San Antonio و America نیز مشاهده شده است. طراحی‌های ناکافی و مشکلات در سیستم‌های کشتی‌ها موجب شده است که تولید این کشتی‌ها با تأخیر و هزینه‌های بالاتر همراه شود.
یکی از راه‌حل‌های اساسی برای رفع این مشکل، نیاز به آزمایش و تأیید کامل سیستم‌ها و زیرسیستم‌ها قبل از تولید است. نیروی دریایی ایالات متحده باید به طور کامل مالک فناوری و داده‌های مورد نیاز برای این سیستم‌ها باشد و طراحی‌ها باید به‌گونه‌ای باشند که پرسنل نیروی دریایی بتوانند در حین عملیات، نگهداری و تعمیرات لازم را انجام دهند.
۳.کمبود ظرفیت کشتی‌سازی و تعمیرات: در حال حاضر، ایالات متحده با کمبود قابل توجهی در ظرفیت کشتی‌سازی و تعمیرات مواجه است. نیروی دریایی ایالات متحده توانایی کافی برای ساخت کشتی‌های جدید و همچنین نگهداری و تعمیر کشتی‌های موجود را ندارد. به‌ویژه در زمینه تعمیرات، برآوردها نشان می‌دهند که ایالات متحده در حال حاضر ۲۰ سال از برنامه‌های تعمیر و نگهداری کشتی‌ها عقب است. این تأخیرات موجب شده است که کشتی‌های قابل استفاده از ناوگان، به دلیل عدم توانایی در انجام تعمیرات و به‌روزرسانی‌ها، از خدمت خارج شوند.
گزارش‌های منتشر شده توسط دفتر حسابرسی دولت ایالات متحده (GAO) نشان می‌دهد که تأخیرات در تعمیرات کشتی‌ها، به‌ویژه در ناوهای هواپیمابر و زیردریایی‌ها، منجر به کاهش آمادگی نیروی دریایی و ناتوانی در انجام عملیات‌های ضروری شده است. این مشکلات بیشتر زمانی تشدید می‌شود که کشتی‌ها در شرایط جنگی آسیب ببینند و نیاز به تعمیرات فوری داشته باشند. در این حالت، عدم توانایی در انجام تعمیرات جنگی سریع، می‌تواند تهدیدات جدی برای ایالات متحده ایجاد کند.
۴.راهکارها و پیشنهادات: برای مقابله با این چالش‌ها، چندین راهکار کلیدی مطرح شده است:
•سرمایه‌گذاری در کشتی‌سازی‌های عمومی: ایالات متحده باید سرمایه‌گذاری قابل توجهی در کشتی‌سازی‌های عمومی خود انجام دهد. پیشنهاد شده است که برای بهبود وضعیت این کشتی‌سازی‌ها، ۳۰ میلیارد دلار در مدت پنج سال به این بخش اختصاص داده شود تا وضعیت کشتی‌سازی‌ها به سطح مطلوب برسد. همچنین، پیشنهاد شده است که یک کشتی‌سازی عمومی جدید در سان دیگو یا سان فرانسیسکو ایجاد شود.
•افزایش ظرفیت کشتی‌سازی خصوصی: یکی دیگر از راهکارها، افزایش ظرفیت کشتی‌سازی‌های خصوصی ایالات متحده است. هدف این است که ظرفیت کشتی‌سازی خصوصی از ۰.۱۳ درصد به ۱.۳ درصد در مدت دو سال افزایش یابد و در پنج سال به ۵ درصد برسد. این امر نیازمند یارانه‌های اقتصادی و تشویق صنایع برای گسترش ظرفیت‌های کشتی‌سازی است.
•بازسازی و توسعه زیرساخت‌های تعمیراتی: برای رفع مشکلات تعمیرات و نگهداری، باید ظرفیت کشتی‌سازی‌ها و خشک‌داک‌ها گسترش یابد. علاوه بر این، گسترش مراکز تعمیراتی شناور و ایجاد تأسیسات تعمیراتی در کشورهای هم‌پیمان، به ویژه در نزدیکی دریای چین جنوبی، می‌تواند به نیروی دریایی کمک کند تا کشتی‌های خود را سریع‌تر و کارآمدتر تعمیر کند.
•بازگشت به خودکفایی در تعمیرات کشتی‌ها: ایالات متحده باید ظرفیت تعمیرات در دریا را گسترش دهد. از آنجا که کشتی‌ها در زمان جنگ به تعمیرات فوری نیاز دارند، باید توانایی تعمیرات در کشتی‌های جنگی به سرعت بازیابی شود. ایجاد مراکز تعمیراتی شناور و افزایش ظرفیت تعمیرات در دریا از جمله اقدامات اساسی برای بازسازی این قابلیت‌ها است.
۵.همکاری با متحدان: یکی از پیشنهادات مهم دیگر در این مقاله، همکاری نزدیک با متحدان ایالات متحده، به‌ویژه کره جنوبی و ژاپن، است. این دو کشور دارای کشتی‌سازی‌های پیشرفته و ظرفیت قابل توجهی در این زمینه هستند. ایالات متحده می‌تواند با همکاری این کشورها و تأسیس مراکز مشترک کشتی‌سازی، ظرفیت‌های جهانی برای مقابله با تهدیدات مشترک را گسترش دهد. این همکاری‌ها می‌تواند به ایجاد کشتی‌سازی‌های جدید و تقویت ساخت و تعمیر کشتی‌های نظامی کمک کند.
در نهایت، برای تقویت هرچه بیشتر اقتصاد خود و مقابله با تهدیدات چین و سایر قدرت‌های جهانی، ایالات متحده باید به سرعت ظرفیت‌های کشتی‌سازی خود را تقویت کند. این امر نیازمند سرمایه‌گذاری‌های قابل توجه در بخش‌های عمومی و خصوصی کشتی‌سازی، بهبود زیرساخت‌های تعمیراتی، و بازسازی توانایی‌های نگهداری و تعمیر کشتی‌ها است. همچنین، همکاری با متحدان و استفاده از مشوق‌های اقتصادی برای گسترش ظرفیت‌های کشتی‌سازی می‌تواند به تأمین امنیت ملی ایالات متحده در برابر تهدیدات جهانی کمک کند. تنها با اتخاذ این اقدامات می‌توان اطمینان حاصل کرد که ایالات متحده در برابر تهدیدات جهانی و جنگ‌های احتمالی، به‌ویژه در حوزه نیروی دریایی، توان رقابت و بقا خواهد داشت.
مقاله اخیر سرهنگ بازنشسته جفری ال. سیوی، تحلیل‌گر نیروی دریایی ایالات متحده، به چالش‌های اساسی کشتی‌سازی در این کشور و تهدیدات ناشی از رقابت فزاینده چین در این زمینه پرداخته است. در حال حاضر، چین با ۴۶.۵۹ درصد از سهم بازار جهانی کشتی‌سازی، توانایی‌های عظیمی در ساخت، نگهداری و تعمیر کشتی‌ها دارد، در حالی که ایالات متحده تنها ۰.۱۳ درصد از این بازار را در اختیار دارد.
چالش‌ها:
۱.ضعف در طراحی و تولید کشتی‌ها: پس از پایان جنگ سرد و کاهش ظرفیت‌های داخلی، مشکلات زیادی در طراحی کشتی‌ها و زیرسیستم‌های حیاتی به وجود آمده که باعث تأخیرات و هزینه‌های بالا در تولید کشتی‌های جدید شده است.
۲.کمبود ظرفیت کشتی‌سازی و تعمیرات: ایالات متحده با کمبود قابل توجهی در ظرفیت کشتی‌سازی و تعمیرات مواجه است، به‌طوریکه برآوردها نشان می‌دهد که در حال حاضر ۲۰ سال از برنامه‌های تعمیرات عقب است.
راهکارها:
•سرمایه‌گذاری در کشتی‌سازی‌های عمومی و خصوصی: پیشنهاد شده که ایالات متحده باید حداقل ۳۰ میلیارد دلار برای تقویت کشتی‌سازی‌های عمومی و ۵۰ میلیارد دلار برای افزایش ظرفیت کشتی‌سازی‌های خصوصی اختصاص دهد.
•بازسازی زیرساخت‌های تعمیراتی: گسترش مراکز تعمیراتی شناور و تأسیس تأسیسات جدید در کشورهای هم‌پیمان می‌تواند به سرعت تعمیرات کشتی‌ها کمک کند.
•همکاری با متحدان: ایجاد همکاری‌های نزدیک با کشورهایی همچون کره جنوبی و ژاپن برای استفاده از ظرفیت‌های کشتی‌سازی پیشرفته این کشورها در جهت تقویت توانایی‌های جهانی برای مقابله با تهدیدات مشترک.
در پایان می توان نتیجه گرفت برای حفظ امنیت ملی و مقابله با تهدیدات جهانی، ایالات متحده باید به سرعت ظرفیت‌های کشتی‌سازی خود را تقویت کند و از طریق همکاری‌های بین‌المللی و سرمایه‌گذاری‌های داخلی، توانایی‌های خود را در برابر رقابت‌های جهانی، به ویژه چین، افزایش دهد.
بازنشر مرین‌پرس به نقل از مارین‌نیوز
