اسپوتنیک در گزارشی به بررسی اهمیت استراتژیک و اقتصادی تنگه‌ها و کانال‌های دریایی جهان پرداخته و آنها را به عنوان نقاط کلیدی ژئوپلیتیک معرفی کرده است. این گزارش به تفاوت‌های این نقاط با توجه به موقعیت جغرافیایی و نقش آنها در تجارت جهانی اشاره می‌کند.
تنگه هرمز: با عبور روزانه حدود ۲۱ میلیون بشکه نفت (۲۱٪ مصرف جهانی)، شاهراه حیاتی انرژی جهان است. ایران با کنترل اکثر جزایر این تنگه، از آن به عنوان اهرم فشار منطقه‌ای، به ویژه در برابر آمریکا و اسرائیل استفاده می‌کند.
کانال سوئز: با عبور ۱۲٪ تجارت جهانی (بیش از ۱ تریلیون دلار) و ۸ میلیون بشکه نفت در روز، کوتاه‌ترین مسیر بین آسیا و اروپاست. جنگ اخیر اسرائیل و غزه و بحران دریای سرخ، اهمیت این کانال را به عنوان اهرم فشار بر تجارت جهانی و ابزار محور مقاومت برای آتش‌بس نشان داد.
تنگه‌های ترکیه (بسفر و داردانل): با جابجایی ۴.۳ میلیون بشکه نفت در روز (۳٪ تجارت جهانی)، از شلوغ‌ترین مسیرهای انرژی جهان هستند. نقش این تنگه‌ها در جنگ اوکراین و بستن آنها توسط ترکیه در سال ۲۰۲۲ برای جلوگیری از افزایش حضور ناتو در دریای سیاه، اهمیت استراتژیک آنها را نشان می‌دهد.
تنگه مالاکا: با جابجایی ۳۰ تا ۴۰ درصد تجارت جهانی (حدود ۳.۵ تریلیون دلار) و انتقال ۲۳.۷ میلیون بشکه نفت در روز، اولین دروازه ورود به آسیا و کوتاه‌ترین مسیر دریایی بین خاورمیانه و شرق آسیا است. وابستگی شدید چین به این تنگه آن را به نقطه ضعف پکن تبدیل کرده و کارشناسان آمریکایی استفاده از این نقطه را علیه چین پیشنهاد داده‌اند.
کانال پاناما: با مدیریت ۵٪ تجارت جهانی دریایی (جابجایی سالانه ۲۷۰ میلیارد دلار محموله و ۲.۱ میلیون بشکه نفت) ، اقیانوس اطلس و آرام را به هم متصل می‌کند. این کانال برای آمریکا اهمیت اقتصادی و استراتژیک فراوانی دارد و تسلط آمریکا بر آن و سهم ۷۳ درصدی تجارت آمریکا از ترافیک کانال، این اهمیت را نشان می‌دهد. دونالد ترامپ برای مقابله با نفوذ چین در پاناما، تصرف این کانال را پیشنهاد داده است.
بازنشر فانوس دریا به نقل از اقتصاد آبی
