ایران با دارا بودن سواحل طولانی در شمال و جنوب، پتانسیل بالایی برای توسعه تجارت دریایی دارد. بندر چابهار به عنوان تنها بندر اقیانوسی کشور، موقعیتی استراتژیک دارد که می‌تواند دروازه ورود ایران به بازارهای جهانی باشد. با این حال، بی‌توجهی به توسعه این بندر، فرصت‌های بی‌نظیری را از کشور گرفته است.
چابهار با عمق آب مناسب، امکان پهلوگیری کشتی‌های بزرگ را فراهم می‌کند و می‌تواند به عنوان یک هاب مهم حمل‌ونقل در منطقه عمل کند. این بندر به دلیل موقعیت جغرافیایی خود، کوتاه‌ترین مسیر دسترسی به کشورهای آسیای مرکزی و افغانستان را فراهم می‌کند و می‌تواند نقش مهمی در توسعه تجارت منطقه‌ای ایفا کند.
با وجود این پتانسیل‌ها، چابهار با چالش‌های جدی مواجه است. فقدان برنامه‌ریزی جامع، تغییرات مداوم در سیاست‌های توسعه‌ای، رقابت با بنادر منطقه‌ای مانند گوادر، کمبود زیرساخت‌های ارتباطی و عدم توسعه دیپلماسی اقتصادی، از جمله موانع توسعه این بندر هستند.
عدم توجه به توسعه چابهار منجر به از دست رفتن فرصت‌های سرمایه‌گذاری، کاهش درآمدهای ارزی و افزایش هزینه‌های حمل‌ونقل شده است. همچنین، این بی‌توجهی باعث شده است که کشورهای رقیب با سرمایه‌گذاری در بنادر خود، سهم بیشتری از بازارهای منطقه‌ای را به خود اختصاص دهند.
برای توسعه بندر چابهار، نیازمند تدوین برنامه جامع و بلندمدت، ایجاد زیرساخت‌های لازم، تقویت دیپلماسی اقتصادی و جذب سرمایه‌گذاری خارجی هستیم. با توجه به اهمیت استراتژیک چابهار، توسعه این بندر باید به عنوان یکی از اولویت‌های اصلی کشور تلقی شود.
بازنشر فانوس دریا به نقل از اقتصاد آبی
