گروه صنایع دریایی – توحید ورستان – در سال‌های اخیر، ایالات متحده به شدت برای تقویت حضور دریایی خود در جهان و تضمین پشتیبانی لجستیکی قابل اعتماد برای ناوگان خود تلاش کرده است. با توجه به این‌که نفوذ چین به سرعت در حال گسترش است و نیروی دریایی آن در حال حاضر از نظر اندازه از نیروی دریایی ایالات متحده پیشی گرفته، از همین روی ایالات متحده تلاش‌های خود را افزایش داده است. برای دستیابی به این هدف، ایالات متحده به شدت در ارتقاء و توسعه نیروی دریایی خود با تمرکز ویژه بر نفتکشهای نظامی و کشتی‌های تدارکاتی سرمایه‌گذاری کرده است.
یکی از بزرگترین اقدامات در این راستا، امضای قراردادی بین نیروی دریایی ایالات متحده و شرکت کشتی‌سازی جنرال داینامیکس NASSCO به ارزش بیش از ۶.۷ میلیارد دلار بود. این قرارداد شامل ساخت هشت نفتکش دیگر از کلاس جان لوئیس است که نشان دهنده افزایش قابل توجهی برای ناوگان پشتیبانی نیروی دریایی ایالات متحده است.
اهداف ایالات متحده از سرمایه‌گذاری
در نفتکش‌ها
به گزارش نیوز آذ؛ این سرمایه‌گذاری، هدف آمریکا را نه تنها برای نوسازی ناوگان نفتکشهای قدیمی خود، بلکه آمادگی برای درگیری‌های احتمالی در مناطق بحرانی مانند اقیانوس آرام را نمایان می‌کند. با افزایش تنش‌ها در سراسر جهان و نیاز روزافزون به لجستیک نظامی قوی‌تر، این قرارداد به بخشی کلیدی از استراتژی نیروی دریایی ایالات متحده برای حفظ قدرت جهانی خود تبدیل می‌شود. مرحله اول این معامله شامل ساخت دهمین نفتکش این سری با هزینه اولیه ۷۸۰ میلیون دلاری است. با این قرارداد، تعداد تانکرهایی که تحت برنامه کلاس جان لوئیس ساخته می‌شوند به ۱۷ مورد از ۲۰ مورد برنامه ریزی شده افزایش می‌یابد، که نشان دهنده افزایش سریع توانایی ناوگان ایالات متحده در حمل و نقل سوخت و تدارکات – یکی از اجزای حیاتی لجستیک نظامی است.
چالش‌های واشنگتن هنوز پابرجاست!
تانکرهای نفت قدیمی که در دهه ۱۹۸۰ وارد ناوگان شدند، به تدریج کنار گذاشته می‌شوند تا راه را برای کشتی‌های پیشرفته‌تر و کارآمدتر کلاس جان لوئیس باز کنند. این تانکرهای جدید برای پشتیبانی از گروه‌های حمله ناو، نیروهای آبی خاکی و سایر اجزای ناوگان دریایی در سراسر جهان طراحی شده‌اند. آن‌ها می‌توانند تا ۱۶۲ هزار بشکه سوخت از جمله سوخت کشتی‌ها و هواپیماها را همراه با ذخایر اندکی آب و مواد غذایی حمل کنند. تانکرهای جدید دارای مشخصات چشمگیر هستند؛ طول آن‌ها ۲۲۶ متر با جابجایی کامل تقریباً ۵۰۰۰۰ تن است. این تانکرها با دو موتور دیزلی Fairbanks-Morse 12V48/60CR می‌توانند به سرعت بالایی دست یابند و بردی معادل ۶۱۴۷ مایل دریایی دارند. علاوه بر این، این کشتی‌ها مجهز به عرشه هلیکوپتر و سیستم‌های دفاعی برای محافظت در برابر تهدیدات اژدر و هوایی هستند که آن‌ها را به بخشی حیاتی از عملیات دریایی در سراسر جهان تبدیل می‌کند. با وجود این پیشرفت‌ها، کارشناسان باور دارند که نیروی دریایی ایالات متحده همچنان با چالش‌های مهمی به ویژه در صورت درگیری در اقیانوس آرام مواجه است. تحلیلگران نظامی تخمین می‌زنند که حداقل ۱۰۰ نفتکش از انواع مختلف برای پشتیبانی کامل از ناوگان و نیروهای زمینی مورد نیاز است. در حال حاضر، ایالات متحده فاقد یک برنامه روشن برای تحویل سوخت در مسافت‌های طولانی است و کشتی‌های تدارکاتی به دفاع قوی‌تری در برابر سیستم‌های تسلیحاتی مدرن نیاز دارند. علاوه بر نفتکشهای کلاس جان لوئیس، ناسکو همچنین به طور فعال در حال ساخت کشتی‌های پایگاه دریایی اعزامی (ESB) است که نقش کلیدی در حفظ تحرک و آمادگی نیروهای آمریکایی ایفا می‌کند. این کشتی‌ها قابلیت‌های چشمگیری برای پشتیبانی از عملیات‌های دریایی، از جمله توانایی سرویس‌دهی به هلیکوپترها و هواپیماهای تیلتروتور دارند. تاکنون چهار کشتی از کلاس ESB راه اندازی شده است. واضح است که تمرکز ایالات متحده بر این است تا اطمینان حاصل کند که یک نیروی مسلط جهانی باقی بماند. با این حال، همانطور که کارشناسان نظامی اشاره می‌کنند، راه پیش رو به ویژه با توجه به مقیاس منابع و تدارکات مورد نیاز برای پشتیبانی از عملیات‌های دریایی مدرن همچنان چالش برانگیز است. در مجموع، گسترش مستمر نفتکشهای کلاس جان لوئیس تنها بخشی از یک تلاش گسترده‌تر برای آماده‌سازی در راستای درگیری‌های احتمالی در آینده است.
مشکل ناوگان فرسوده نفتکش‌ها
ناوگان فرسوده تانکرهای نفتی، همچنان مانع جدی برای بسیاری از کشورهاست و علیرغم افزایش قابل توجه سفارشات نفتکش از نیمه دوم سال ۲۰۲۲، تقاضا برای کشتی‌های جدید همچنان حیاتی است. طبق گزارش اخیر شرکت سنگاپور MB Shipbrokers، سفارشات نفتکش به میزان قابل توجهی افزایش یافته و انتظار می‌رود تحویل آن‌ها تا سال ۲۰۲۸ عرضه بازار را افزایش دهند. انتظار می‌رود بسیاری از کشتی‌ها تا دسامبر ۲۰۲۷ بیش از ۱۵ و ۲۰ سال عمر کنند. در سال ۲۰۲۴، VLCCهای مدرن بین ۰ تا ۵ سال، ۱۸ درصد از ناوگان و کشتی‌های قدیمی بین ۱۵ تا ۲۰ سال، ۱۸ درصد دیگر را تشکیل می‌دهند و کشتی‌های بالای ۲۵ سال تنها ۱ درصد از ناوگان فعال را شامل می‌شوند. MB Ship Brokers پیش بینی می‌کند که تا دسامبر ۲۰۲۷، نسبت VLCCهای مدرن به ۹ درصد کاهش می‌یابد، در حالی که کشتی‌های قدیمی بین ۱۵ تا ۲۰ سال و کشتی‌های بالای ۲۵ سال به ترتیب به ۲۸ و ۸ درصد افزایش می‌یابد.
بازنشر فانوس دریا به نقل از اقتصاد سرآمد
