ایران وهند تا زمان تجزیه و استقلال در سال ۱۹۴۷ با آن مرز مشترک داشت. با این حال، روابط دوجانبه عمدتاً به دلیل تحریم‌های غرب علیه ایران بر سر برنامه هسته‌ای نتوانست شتاب خود را حفظ کند. تحریم‌ها، محدودیت‌های جهانی شدیدی بر تجارت با ایران و همچنین واردات نفت خام و گاز طبیعی این کشور ایجاد کرد. به جز برای مدت کوتاهی بین ژانویه ۲۰۱۶ و می۲۰۱۸ که برخی از تحریم‌ها پس از امضای توافق هسته‌ای ایران در ژوئیه ۲۰۱۵ کاهش یافتند، از دسامبر ۲۰۰۶ که تحریم‌ها علیه ایران از طریق قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد اعمال شد، به طور نامحدود ادامه یافته است.
عصر جدیدی از تجارت، همکاری‌های دریایی و حمل‌ونقل دریایی
باوجود محدودیت‌ها، نخست‌وزیر مودی در ماه می۲۰۱۶ از ایران بازدید و حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران نیز در فوریه ۲۰۱۸ متقابلاً این دیدار را انجام داد. در این دوره کار بر روی بندر چابهار در ایران سرعت گرفت و در ۱۳ می‌سال جاری، هند و ایران قرارداد ۱۰ساله بهره برداری از بندر را امضا کردند. بر اساس این قرارداد، هند بندر چابهار را برای ۱۰ سال آینده توسعه و از امکانات آن برای صادرات خود نیز استفاده خواهد کرد. سارباناندا سونووال، وزیر بنادر، کشتی‌رانی و آب‌راه هند، این توافق را تاریخی اعلام کرد که عصر جدیدی از تجارت، همکاری‌های دریایی و حمل‌ونقل دریایی را نوید می‌دهد و در عین حال تجارت سه جانبه بین هند، ایران و افغانستان را تقویت می‌کند.
چابهار همچنین پتانسیل تبدیل شدن به یک حلقه مهم در کریدور بین المللی شمال جنوب (INSTC) را دارد. INSTC، که توسط هند، ایران و روسیه در سپتامبر ۲۰۰۰ با هدف تقویت ارتباط با جمهوری‌های آسیای مرکزی محصور در خشکی راه‌اندازی شد که بعداً ۱۱ کشور دیگر به آن پیوستند. مسیر فعلی جابجایی بار از بمبئی به بندرعباس (ایران) از طریق دریا، از بندرعباس به بندر انزلی از طریق جاده، از بندر انزلی به آستاراخان روسیه را تسهیل می‌کند که در نهایت محموله با تمام نقاط روسیه و اروپا می‌رسد.
کریدور شمال -جنوب در ژوئن ۲۰۲۲ پس از ارسال اولین محموله از منطقه بندر سالیانکا در آستاراخان روسیه به بندر ناواشیو عملیاتی شد. با عملیاتی شدن و استقرار هند در بندر چابهار، اتصال بیشتر بازوی INSTC به چابهار می‌تواند برای هند در تلاش برای داشتن مسیرهای ارتباطی متعدد در سراسر منطقه – تا اروپا – مفید باشد.
اهمیت ایران
بر اساس گزارش اندیشکده «بنیاد آبزرور»؛ اهمیت ایران برای هند فراتر از بندر چابهار و ارتباطی است که این کشور برای افغانستان و جمهوری‌های آسیای مرکزی فراهم می‌کند. ایران به دلیل موقعیت، وسعت، تاریخ و نقشش در منطقه اهمیت دارد. این کشور همراه با عراق، از نظر جغرافیایی تقریباً کل سواحل شمالی خلیج فارس را در بر می‌گیرد، پیوندهای حیاتی را به سمت شام، آسیای مرکزی و آسیای جنوبی فراهم می‌کند و مخزن عظیمی از منابع طبیعی است. از نظر ژئوپلیتیکی، ایران با تاریخ تمدنی، تحولات سیاسی در طول قرن‌ها و قدرت اقتصادی و نظامی، قدرتی در منطقه است. توانایی آن در کنترل حرکت کشتی‌ها در تنگه باریک هرمز پیامدهای اقتصادی و ژئوپلیتیکی نه تنها برای منطقه بلکه در سطح جهانی دارد، زیرا می‌تواند تامین انرژی حیاتی را مختل کند.
باوجود تحریم‌های فلج کننده اقتصادی و جنگ جاری در غزه، تولید نفت خام ایران در ماه می۲۰۲۴ بیش از ۲۰ درصد طی دو سال گذشته افزایش یافت و به ۳.۴ میلیون بشکه در روز رسید که ۳.۳ درصد کل نفت جهان است.
ذخایر انرژی ایران – نفت خام و گاز طبیعی – منابع اصلی قدرت اقتصادی ایران هستند. به گفته وزارت انرژی ایالات متحده، این کشور سومین ذخایر بزرگ نفت و دومین ذخایر گاز طبیعی جهان را دارد. کل ذخایر نفت ایران ۲۰۹ میلیارد بشکهو گاز طبیعی، ۳۳۹۸۸ میلیارد متر مکعب برآورد شد. در پایان سال ۲۰۲۱، ایران ۲۴ درصد از ذخایر نفت غرب آسیا و ۱۲ درصد از ذخایر جهان را در اختیار داشت. همچنین، ایران پنجمین تولیدکننده بزرگ نفت خام در میان سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) در سال ۲۰۲۱ و سومین تولیدکننده بزرگ گاز طبیعی جهان در سال ۲۰۲۰ بود.باوجود تحریم‌های فلج کننده اقتصادی و جنگ جاری در غزه، تولید نفت خام ایران در ماه می۲۰۲۴ بیش از ۲۰ درصد طی دو سال گذشته افزایش یافت و به ۳.۴ میلیون بشکه در روز رسید که ۳.۳ درصد کل نفت جهان است. صادرات نفت خام ایران در مارس ۲۰۲۴ به طور میانگین ۱.۶۱ میلیون بشکه در روز بود، که بالاترین میزان از می۲۰۲۳ بود که به ۱.۶۸ میلیون بشکه در روز رسید و همچنین بالاترین میزان از سال ۲۰۱۸ بود. صادرات نفت خام و میعانات گازی ایران قبل از می۲۰۱۸ به ۲.۸ میلیون بشکه در روز رسیده بود.
گزینه‌ها و فرصت‌های هند و ایران
ایران و هند هر دو نشان داده‌اند که سیاست‌های آن‌ها صرفاً بر اساس منافع ملی آن‌ها اداره می‌شود و با درک این اصل می‌توان، درها را برای همکاری بیشتر باز کند. بنابراین هیچ تفاوتی ندارد که در ایران چه کسی رییس جمهور باشد، برای نمونه روحانی و مودی به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۸ با یکدیگر دیدار و تفاهم‌نامه‌های متعددی را امضا کردند، همچنین، شهید رئیسی و مودی نیز در حاشیه مجامع چندجانبه تبادلات پرباری داشته‌اند.
بازنشر فانوس دریا به نقل از اقتصاد سرآمد
