مقدمه
شناورهای نوع فله بر در دهه ۵۰ میلادی برای حمل مقادیر زیاد کالاهای فله مانند غلات، زغال سنگ و سنگ آهن به وجود آمدند. بر اساس آمارهای فعلی در حال حاضر حدود ۵۰۰۰ کشتی فله بر در سراسر جهان تجارت می کنند و با توجه به ماهیت طراحی این کشتی ها، اپراتورهای آنها باید از مسائل ایمنی خاصشان، آگاه باشند. بارگیری باید با دقت انجام شود تا از جابجایی های احتمالی بار در طول سفر که می تواند منجر به مشکلاتی در تعادل شناور شود، پیشگیری گردد. از سوی دیگر، دریچه های (Hatch Openings) بار نیز باید ایمن و آب بند باشند.
بر اساس تعریف مشروح کنوانسیون سولاس، کشتی های فله بر به شناورهایی اطلاق می شود که عمدتاً برای حمل محموله های خشک به صورت فله به کار می روند. این نوع شناورها شامل انواع سنگ برها (Ore Carriers) و شناورهای حامل بارهای ترکیبی (Combination Carriers) نیز هستند. در این راستا، دو نوع اصلی از فله بر ها وجود دارند. فله بر های تک جداره و دو جداره، که در ادامه به تعاریف این نوع از شناورها می پردازیم.
فله برهای تکجداره به شناورهای فله بری گفته می شود که در آنها:
- همه قسمت های انبارهای حمل کالا به وسیله ورق پوسته جانبی شناور محدود شده باشند، یا
- در یک یا چند قسمت از انبارهای این نوع از شناورها، یک جداره داخلی مجزا از ورق جانبی شناور با فاصله مشخص شده زیر، وجود داشته باشد. (این فاصله در واقع فاصله ایست عمود بر ورق جانبی شناور اندازه گیری می شود.):
- در فله بر های ساخته شده قبل از ۱ ژانویه ۲۰۰۰، فاصله ای کمتر از ۷۶۰ میلیمتر داشته باشد.
- در فله بر های ساخته شده در ۱ ژانویه ۲۰۰۰ به بعد، فاصله ای کمتر از ۱۰۰۰ میلیمتر داشته باشد.
به همین ترتیب، فله برهای دوجداره، فله برهایی هستند ه همه انبارهای شناور دو جداره بوده و فاصله عمودی این جداره ها، بیش از مقادیر مشخص شده بالا باشند.
الزامات ایمنی اضافی فله برها
به دنبال موجی از حوادث فله برها در اوایل دهه نود میلادی، سازمان بین المللی دریانوردی (آیمو) مقررات جدیدی را در فصل دوازدهم کنوانسیون سولاس گنجاند که شامل الزامات ایمنی خاصی برای این نوع از شناورها بود. از سوی دیگر، در همان زمان مجمع عمومی آیمو در بیستمین فصل خود (A. 862(20)) ، کد (آئین نامه) بارگیری و تخلیه ایمن کشتی های فله بر را تصویب کرد. (BLU Code).
در سال ۱۹۹۸ و با حادثه غرق شدن فله بر دربی شایر، کمیته ایمنی دریایی (MSC) بررسی های دقیق تری را بر روی این نوع کشتی ها، آغاز نمود که شامل استفاده از مطالعات ارزیابی ایمنی رسمی (FSC) برای کمک به ارزیابی تغییرات بیشتر در الزامات فصل دوازدهم سولاس بود.
در دسامبر ۲۰۰۲، همزمان با ۷۶ مین اجلاس کمیته ایمنی دریایی، اصلاحاتی بر روی فصل دوازدهم سولاس و پروتکل خط شاهین ۱۹۸۸، به تصویب رسید که در آن توصیه هایی برای بهبود بیشتر ایمنی فله بر ها وجود پرداخته می شد.
در دسامبر ۲۰۰۴، این کمیته، متن جدیدی را برای فصل دوازدهم تصویب کرد که شامل پاره ای بازنگری ها در برخی مقررات و الزامات جدید مربوط به فله برهای دو جداره بود. این مقررات از اول ژوئیه ۲۰۰۶ لازم الاجرا گردید.
فصل دوازدهم سولاس، فهرست اقدامات و الزامات ایمنی اضافی فله بر ها را بیان می کند و مجموعاً دارای چهارده مقرره است. مقرره هایی که در آنها به استحکام سازه ای و الزامات پایداری در حالت آسیب دیده شناور، اشاره می شود. سرفصل مهمترین این الزامات به صورت زیر می باشد:
- الزامات پایداری در حالت آسیب دیده فله برها (قانون ۴)
- استحکام سازه ای فله‌برها (قانون ۵)
- الزامات سازه ای و سایر الزامات برای فله‌برها (قانون ۶)
- بازرسی و نگهداری فله برها (قانون ۷)
- اطلاعات مربوط به انطباق با الزامات برای فله‌برها (قانون ۸)
- الزامات فله برهایی که به دلیل نوع خاص طراحی انبارهای خود، قادر به رعایت مقررات ۴.۳ نیستند (قانون ۹)
- اظهارنامه چگالی بارهای فله جامد (قانون ۱۰)
- نرم افزارهای محاسباتی بارگیری (قانون ۱۱)
- سیستم های هشدار دهنده نشتی آب در فضاهای فله بر ها شامل انبارها، مخازن بالاست و فضاهای خالی (قانون ۱۲)
- در دسترس بودن سیستم های پمپاژ (قانون ۱۳)
- محدودیت های دریانوردی با انبار(های) خالی (قانون ۱۴)
بازنشر فانوس دریا به نقل از مرین تاپیکس