افزایش جهانی هزینه‌های تولید میگو و مقایسه قیمت تمام شده در کشورهای مختلف جنوب شرق آسیا

افزایش هزینه‌های تولید میگو

پرورش دهندگان میگو در آسیای جنوب شرقی و هند می‌گویند هزینه های تولید به دلیل افزایش قیمت خوراک و هزینه های انرژی و نیروی انسانی افزایش یافته است.

توسط زوریدا مریکان

پرورش دهندگان میگو آسیا می گویند هیچ راه فراری از افزایش هزینه های تولید (COP[۱]) ناشی از همه‌گیری کرونا و جنگ اوکراین، وجود ندارد. این در راس چالش‌های شیوع مکرر بیماری‌ها است که در حال حاضر نرخ بازماندگی را پایین آورده، هزینه‌های تولید را افزایش و حاشیه سود را کاهش می‌دهد. چندین پرورش دهنده و ذینفعان میگو در آسیای جنوب شرقی و هند میانگین افزایش هزینه‌های تولید را از حداقل ۱۵ تا ۲۵ درصد بسته به اندازه میگو ذکر کردند. در سه ماهه اول سال ۲۰۲۳، کاهش قیمت میگو در بازار بین المللی، وضعیت پرورش در بسیاری از کشورها را سخت تر کرد.

به طور کلی، عوامل اصلی افزایش هزینه های تولید شامل افزایش قیمت خوراک و همچنین هزینه‌های انرژی و نیروی انسانی است. قیمت مواد تشکیل دهنده خوراک و هزینه‌های فرآوری خوراک از سپتامبر ۲۰۲۱ در حال افزایش بوده است. به عنوان یک اقدام حمایتی از پرورش دهندگان میگو و ماهی، اکثر کارخانه‌های تولید خوراک، افزایش قیمت خوراک را از آغاز سال ۲۰۲۲ اجرایی کردند (آکوافید بخش تولید، صفحات ۲۱- ۲۵ ). جدول ۱ برخی از هزینه‌های مستقیم تولید را نشان می دهد که توسط تعدادی از تولید کنندگان منطقه اظهار شده است.

عوامل مؤثر بر افزایش قیمت

به گفته B. Ravikumar از شرکت Growel Feeds Pte Ltd، در سال ۲۰۱۹، هزینه تولید میگوی وانامی در آندرا پرادش هند بسیار کمتر بود. او افزایش کلی ۱۵-۲۰٪ را به حدود۲۶۵روپیه هند ( USD2.54) برای میگوی سایز ۶۰ و ۲۷۸روپیه  (۳.۲۸ USD) برای سایز ۵۰ تخمین زد. این در حالی است که افزایش هزینه خوراک  ۱۵ تا۲۰٪ نقش داشته است. عامل اصلی هزینه‌های برق بوده است که در آندرا پرادش سه برابر شده و حقوق کارگران ۳۰-۴۰٪ افزایش یافته است (شکل ۱).

از آنجایی که ۸۰ تا ۹۰ درصد حوضچه‌های مورد بررسی دچار بیماری هپاتوپنال انتروسیتوزون (EHP)، / سندرم مدفوع سفید داشته اند، این نمودار هزینه تولید حوضچه های معمولی و حوضچه های با شیوع بیماری را مشخص می کند. اگر فقط استخرهای معمولی در نظر گرفته شوند، خوراک ۴۵ تا ۴۹ درصد هزینه تولید را تشکیل می دهد. منبع: Ravikumar, Growel Pte Ltd.

“در صنعت میگو ما همچنین از هزینه های بالاتر قطعات و تجهیزات می‌شنویم که هزینه‌های تعمیر و نگهداری را ۴۰ تا ۵۰ درصد افزایش می‌دهد. در اینجا در آندرا پرادش، ما خوش شانس هستیم که هزینه برق ما هنوز پایین است، در حالی که در گجرات و تامیل نادو، هزینه‌های برق تقریباً دو برابر هزینه‌ای است که مزارع در آندرا پرادش می پردازند. با این حال، هزینه‌های زمین در این ایالت‌ها در مقایسه با آندرا پرادش بسیار کمتر است. “در یک مقاله مرتبط، راوی کومار و همکارانش در شماره مارس/آوریل ۲۰۲۳، درصد بقا ، ضریب تبدیل خوراک (FCR) و هزینه تولید (COP) را در استخرهای با شوری پایین (۵-12ppt) مقایسه کردند.

در اندونزی، هاریس مهتدی، از باشگاه پرورش دهندگان میگو اعلام کرد هزینه تولید هر کیلو میگوی سایز ۶۰ در سال ۲۰۲۲ معادل۴۲,۵۰۰روپیه اندونزی (۲.۸۶ دلار آمریکا) بود. این میزان ۶.۹ درصد بیشتر از سال ۲۰۲۱ بوده است.

Rizky Darmawan، مدیرPT Delta Marine Indonesia COP هزینه بالاتری را بیان کرد و قیمت  هر کیلو را ۴۴,۰۰۰روپیه اندونزی (۲.۹۶ دلار) را اعلام نمود. یک پرورش دهنده در جاوای غربی، که می‌خواست ناشناس بماند، هزینه تولید سایز ۳۰ را در حدود ۵۰۰۰۰-۶۰۰۰۰ روپیه (۳.۳۶-۴.۰۴ دلار) اعلام کرد که به گفته وی ۲۰ تا ۲۵ درصد بیشتر از سال ۲۰۲۱ بوده است.

اجزای اصلی ترکیب هزینه ها عبارتند از: ۸٪ پست لارو، ۴۳٪ خوراک و ۱۶٪ انرژی (شکل ۲) . در طول سال ۲۰۲۲، کل افزایش قیمت خوراک ۱۲۰۰-۱۳۰۰ IDR/kg  (۰.۰۸دلار) بود که ۶-۷٪ می شود. افزایش‌ها به صورت پلکانی اعمال شد و در مارس ۲۰۲۳ افزایش دیگری به میزان IDR500 در هر کیلو پدیدار شد. سایر افزایش‌ها شامل افزایش ۵% در پست لارو IDR2 PL / و انرژی ۱۵-۲۰% می باشد. هزینه‌های انرژی (دیزل و برق) از سال ۲۰۱۹ به میزان ۱۱ درصد و در سال ۲۰۲۱ به ۱۲ درصد افزایش یافته است.

Wan Nadhri Wan Fauzi، مدیرعامل Blue Archipelago Bhd، مالزی، یک شرکت پیشرو در صنعت میگو تخمین زد که در سال ۲۰۲۲، افزایش هزینه تولید بالغ بر ۱.۳۰ رینگیت مالزی در هر کیلوگرم بوده است و این افزایش عمدتاً ناشی از بالارفتن قیمت خوراک و هزینه‌های بالای نیروی کار بوده است؛ هزینه‌های انرژی ثابت ماند. هزینه لاروهای مولدین عاری از پاتوژن (SPF) تقریباً ۱۵٪ در سه ماهه اول سال ۲۰۲۳ افزایش یافت. این افزایش برای پست لارو‌های مقاوم به پاتوژن (SPR) 22 %  بوده است. با شیوع بیماری، استفاده از موارد شیمیایی و پروبیوتیک ها ۵ درصد افزایش یافت. وان نادری گفت: “قفل قرنطینه ناشی از کووید-۱۹ و جنگ در اوکراین واقعا نقش اساسی در این افزایش قیمت‌ها ایفا کرد. دولت مالزی حداقل حقوق بالاتری را اعمال کرد و این هزینه‌های نیروی کار ما را ۲۸٪ افزایش داد.”

هزینه های پرورش میگوی مونودونون نیز با ۸ درصد افزایش قیمت پست لاروها افزایش یافت و هزینه خوراک نیز بالا رفت. تراکم ذخیره‌سازی ۳۵-۴۵ پست لارو در هر متر مربع و قیمت فروش ۳۳-۳۴ رینگیت (۷.۱۷ USD) برای سایز ۳۰ در هر کیلو بود.

در فیلیپین، هزینه هرکیلو میگوی وانامی سایز ۴۰ معادل ۲۲۴ پزو (۴ دلار) است. فعالان این صنعت گفته اند که با افزایش ۲۰ درصدی قیمت خوراک و انرژی (برق) و قیمت‌های پست لارو که هر قطعه  اکنون ۳۵ سنتاووس است مواجه بوده اند. تجزیه و تحلیل هزینه ها در فیلیپین نشان می دهد سهم خوراک ۴۷٪، انرژی ۱۵٪، پست لارو ۸٪ و نیروی کار ۷٪ است. قیمت پایه هر کیلو میگوی سایز ۶۰ ۲۴۰-۲۸۰پزوی فیلی پین (۴.۲۹-۵.۰۰ دلار آمریکا) در Visayas[۲] و Mindanao[۳] بود. قیمت تمام شده میگوی سایز ۵۰ در Visayas  پزو معادل ۵.۱۸ دلار بود.

به گفته وینیج تانساکول مشاور آبزی پروری میگو در تایلند، هزینه تولید ۱۵ تا ۱۸ درصد نسبت به سال ۲۰۲۱ افزایش یافته است. چالش‌های قیمت تمام شده در سال ۲۰۲۲ عبارت بودند از: هزینه‌های خوراک بالا، افزایش هزینه های جاری و انرژی مزرعه (برق و بنزین) در مقایسه با قیمت های سال ۲۰۲۱. یکی دیگر از ذی نفعان به افزایش قیمت‌های پست لارو اشاره کرد اگرچه کیفیت پست لارو کاهش یافته است.

دکتر Loc Tran مدیرآزمایشگاه شرکت ShrimpVet گفت که قیمت تمام شده عمومی در ویتنام برای اندازه ۵۰ که در حوضچه‌های پوشش دار (lining)  پرورش داده می‌شود معادل ۴ دلار در هر کیلوست. منبع دیگری به قیمت ۴.۲۶ دلاربرای اندازه ۳۵ اشاره کرد. در مقایسه با سال ۲۰۲۱، افزایش هزینه ها ۱۵ درصد بوده است که عمدتاً به بالاتر رفتن هزینه‌های خوراک و نهاده‌های تصفیه آب و نرخ بقای پایین نسبت داده می‌شود. با این حال، اشاره شد که اگر پرورش دهندگان تولید را متوقف کنند، به دلیل آن است که هزینه‌های تولید برابر یا کمتر از قیمت فروش میگو است. قیمت هر پست لارو به VND125افزایش یافته است. پیشگامان ویتنامی در پرورش میگو اغلب بحث می کنند که چرا هزینه تولید میگوی وانامی بسیار بالاتر از هند و اکوادور است.

آقای Loc Tran در طول نمایشگاه VietShrimp2023 هزینه‌های غیرمستقیم تولید میگوی با اندازه ۵۰ را با قیمت تمام شده ۲.۴ دلاری اکوادور ، ۲.۹ دلاری هند و ۴.۲۵ دلاری در ویتنام مقایسه کرد. بیشترین سهم در افزایش هزینه‌ها مربوط به خوراک با ۶۴٪ به دلیل ترجیح استفاده از خوراک با کیفیت بالا با پروتئین خام بیش از ۴۰٪ است. سایر عوامل عمده شامل‌ تصفیه آب، زه‌کشی دیواره استخر‌ها و نیروی انسانی هستند (شکل ۵). او گفت:”در مزرعه ما با استفاده از مدل پرورش ShrimpVet، هزینه تولید سایز ۵۰ را به ۲.۵ دلار در کیلوکاهش دادیم. تراکم ذخیره‌سازی کم تر از ۱۵۰-۱۷۰ قطعه در متر مربع است و بقا بالای ۸۵٪ بود و نرخ موفقیت ۹۵٪ حاصل شد.

در همان رویداد، رهبران صنعت و کارخانه‌های تولید خوراک مدل‌ها و راه‌هایی را برای کاهش هزینه‌های تولید حداقل تا ۳.۵ دلار در کیلوگرم پیشنهاد کردند.

برگرفته از مجله AQUACULTURE ASIA PASIFIC VOLUME 20 NUMBER 3 به تاریخ May/June 2023

[۱] ضریب عملکرد: Coefficient of performance

[۲] ویسایاس یکی از ۳ گروه جزیره اصلی فیلیپین است.

[۳] میندانائو جزیره بزرگ میندانائو به اضافه جزایر کوچکتر در جنوب فیلیپین را در بر می گیرد.

تعداد بازدید:
۰

لینک کوتاه: کپی کن!