سی نیوز*/سرویس بین الملل-* کانال سوئز به عنوان یکی از مهم‌ترین مسیرهای ترانزیتی جهان، همواره نقش کلیدی در حمل‌ونقل بین آسیا و اروپا داشته است. این مسیر کوتاه‌کننده زمان و هزینه حمل کالا محسوب می‌شود و جایگزینی مانند مسیر طولانی اطراف رأس آفریقا نمی‌تواند کارایی آن را جبران کند. با این حال در سال‌های اخیر به ویژه از اواخر ۲۰۲۳ بحران‌های امنیتی در دریای سرخ و تنگه باب المندب باعث شد بسیاری از خطوط بزرگ کشتیرانی مسیر خود را تغییر دهند و از کانال سوئز دور شوند. این تغییر مسیر هزینه‌ها زمان حمل و مصرف سوخت را افزایش داد و فشار زیادی بر زنجیره‌های تأمین جهانی وارد کرد.
در ماه‌های اخیر، مقامات کانال سوئز با ارائه مشوق‌های اقتصادی و ارتقای زیرساخت‌ها تلاش کرده‌اند اعتماد خطوط کشتیرانی را برای بازگشت جلب کنند. از جمله این اقدامات می‌توان به تخفیف ۱۵ درصدی برای کشتی‌های بزرگ کانتینری و مذاکرات مستقیم با خطوط عمده اشاره کرد. نتایج اولیه نشان می‌دهد که در ماه اکتبر ۲۰۲۵، بیش از ۲۲۰ کشتی مسیر کانال سوئز را برای عبور انتخاب کرده‌اند که نشانه‌ای از بازگشت تدریجی فعالیت‌ها است.
با این حال، بازگشت کامل خطوط کشتیرانی هنوز با چالش‌هایی همراه است. وضعیت امنیتی منطقه و بیمه‌های دریایی همچنان نگرانی‌برانگیز است و بازگشت همه خطوط بزرگ به سرعت ممکن نیست. تحلیل‌ها نشان می‌دهند بازگشت گسترده این مسیر می‌تواند ظرفیت قابل توجهی به بازار اضافه کند و همزمان فشار و ازدحام بنادر اروپا را افزایش دهد.
در مجموع، بازگشت خطوط کشتیرانی به کانال سوئز مرحله‌ای و با احتیاط در حال انجام است و فعالان صنعت دریایی باید آمادگی لازم برای مدیریت تغییرات، از منظر امنیت، زیرساخت و لجستیک، را داشته باشند. این روند می‌تواند نه تنها به بهبود جریان تجارت جهانی کمک کند، بلکه فرصت‌های جدید اقتصادی برای کشورهای ساحلی منطقه ایجاد نماید.