در شرایطی که زنگ خطر کمبود منابع آب شیرین در کشور به صدا درآمده، صنعت آبزی پروری ایران بر سر یک دوراهی سرنوشت ساز قرار گرفته است؛ ادامه مسیر سنتی یا پذیرش یک تحول فناورانه. در همین راستا، کارگاه آموزشی-ترویجی مکانیزاسیون در اهواز، به نقطه عطفی برای تاکید بر ضرورت خداحافظی با روش های قدیمی و حرکت به سوی آبزی پروری هوشمند تبدیل شد، مسیری که آینده امنیت پروتئین کشور به آن گره خورده است.
بیژن سیدعلیخانی، رئیس گروه مدیریت و ترویج فناوری سازمان شیلات ایران، در این رویداد با صراحت اعلام کرد که برای تامین نیاز روزافزون جمعیت، دیگر نمیتوان به شیوه های گذشته تکیه کرد. به گفته او، چالش اصلی امروز تولیدکنندگان، دستیابی به تولید بیشتر با مصرف آب کمتر و کاهش همزمان هزینه های انرژی و نیروی انسانی است؛ معادله ای که تنها با مکانیزاسیون و فناوری حل میشود.
استان خوزستان با در اختیار داشتن سهمی بین ۴۰ تا ۴۵ درصد از تولید آبزیان کشور، به عنوان میدان اصلی این تحول شناخته میشود. هرچند تولید غالب در این استان به ماهیان گرمابی مانند کپور ماهیان در سیستم های نیمه متراکم اختصاص دارد، اما برای جهش تولید در واحد سطح، نیازمند تسهیل زیرساخت های صادراتی و وضع قوانین حمایتی هستیم. سیدعلیخانی تاکید کرد که مقاومت در برابر فناوری، راهی جز شکست نخواهد داشت.
او با اشاره به راهکارهای عملی افزود: «استفاده از خوراک پاش های اتوماتیک میتواند هزینه های خوراک را به شکل چشمگیری کاهش دهد و ضریب تبدیل غذایی را بهینه کند.» همچنین، به کارگیری تجهیزات مدرنی مانند دستگاه های فتومتر برای سنجش دقیق شاخص های کیفی آب نظیر ازت، فسفر و اکسیژن، به پرورش دهندگان اجازه میدهد تا مدیریتی علمی و هدفمند بر مزارع خود داشته باشند و از خسارات احتمالی جلوگیری کنند.
به نظر شما بزرگترین مانع پیش روی پرورش دهندگان ماهی برای روی آوردن به فناوری های نوین چیست؟ آیا حمایت های دولتی در این زمینه کافی بوده است؟ تجربیات و دیدگاه های خود را با ما در میان بگذارید.
بازنشر فانوس دریا به نقل از اقتصاد آبی