حسین سلاح‌ورزی- در سال ۱۳۵۷، در اوج ناآرامی‌های انقلاب ایران، کارخانه داروسازی دکتر عبیدی در تهران با مشکلات بزرگی روبه‌رو بود.
کمبود مواد اولیه، اختلال در زنجیره تأمین و فشارهای اقتصادی، تولید داروهای ضروری را تهدید می‌کرد.
اما دکتر غلامعلی عبیدی، که در خاطرات صنعت داروسازی ایران به‌عنوان مدیری دلسوز و آینده‌نگر شناخته می‌شود بدون وابستگی سیاسی به این و آن، از قبل ذخیره‌ای از مواد اولیه کلیدی فراهم کرده بود.
او با حضور همیشگی در کارخانه، گفت‌وگوهای صمیمی با کارگران، پرداخت به‌موقع حقوق و تهیه بسته‌های حمایتی برای خانواده‌هایشان، روحیه کارکنان را بالا نگه داشت. این تلاش‌ها نه‌تنها کارخانه را از تعطیلی نجات داد، بلکه تأمین داروهای حیاتی برای بیمارستان‌ها و داروخانه‌ها را تضمین کرد و در آن روزهای سخت، به سلامت جامعه کمک بزرگی کرد.
امروز هم فعالان اقتصادی ایران در شرایط سختی کار می‌کنند. میدانیم و میدانند که بسیاری از کارآفرینان ایران دوست بواسطه حکمرانی غلط این سالها یا به کرات مورد ظلم و ستم قرار گرفته‌اند یا به اشکال گوناگون حقوق قانونی‌شان تضییع و پایمال شده . اما در این روزگار حساس، که ایران با تهدیدات خارجی و مشکلات معیشتی مردم روبه‌روست، هیچ‌چیز مهم‌تر از حفظ یکپارچگی وسربلندی ایران و آرامش هموطنان نیست.
در چنین لحظاتی، وظیفه فعالان اقتصادی این است که از کارگرانشان حمایت کنند و تولید و خدمات ضروری را برای رفع نیازهای مردمشان ادامه دهند. ده توصیه در این راستا به همکارانم:
حضور مداوم مدیران در کارخانه‌ها و محیط‌های کاری، به کارگران حس اعتماد و آرامش می‌دهد و نشان می‌دهد که کسب‌وکارشان با قدرت به کار ادامه خواهد داد. تأمین بودجه برای پرداخت حقوق و مزایای کارکنان، دست‌کم برای دو ماه آینده، نگرانی‌های مالی آن‌ها را کم می‌کند و…
آرامش خاطرشان را بیشتر. تکیه بیش‌ازحد به پول‌هایی که قرار است از مشتریان بگیرید، می‌تواند خطرناک باشد، چون تأخیر در پرداخت‌ها ممکن است جریان مالی را به هم بزند. بهتر است ذخیره مالی مناسبی داشته باشید و با مشتریان با درک و همدلی برخورد کنید تا تعادل مالی حفظ شود.
اگر سیستم‌های بانکی یا اینترنتی به مشکل بخورند، پرداخت بخشی از حقوق به‌صورت نقدی می‌تواند به کارگران کمک کند تا نیازهای ضروری‌شان را برآورده کنند. کم کردن هزینه‌های غیرضروری و توقف موقت پروژه‌هایی که خیلی فوری نیستند، منابع را برای کارهای مهم‌تر آزاد می‌کند. تولیدکنندگان کالاهای حیاتی مثل دارو و مواد غذایی باید موجودی انبارهایشان را با دقت مدیریت کنند و جلوی احتکار یا فروش غیرمنطقی به سودجویان را بگیرند تا نیازهای مردم به‌خوبی تأمین شود.
همکاری با نیروهای نگهبانی و خدماتی شهرک‌های صنعتی برای تأمین امنیت کارخانه‌ها، انبارها و سردخانه‌ها، از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری می‌کند. تقویت زنجیره تأمین داخلی و همکاری با تولیدکنندگان محلی، وابستگی به منابع خارجی را کم می‌کند و تولید را پایدار نگه می‌دارد. برگزاری جلسات منظم با کارگران و صحبت شفاف و صمیمی با آن‌ها، حس همدلی و اتحاد را در محیط کار تقویت می‌کند. در نهایت، تمرکز بر ادامه تولید و عرضه محصولات و خدمات ضروری، وظیفه‌ای ملی است که کسب‌وکارها را به ستون‌های استوار جامعه تبدیل می‌کند.
با الهام از تجربه درخشان کارخانه داروسازی عبیدی، فعالان اقتصادی امروز می‌توانند با حمایت از کارگران و تأمین نیازهای اساسی کشور، نقش مهمی در پایداری و سربلندی ایران داشته باشند. این راه نه‌تنها به حفظ کسب‌وکارها کمک می‌کند، بلکه به تقویت همبستگی ملی و عبور از بحران‌های امروزی یاری می‌رساند.
پر واضح است که این کار به معنای حمایت از حکومت نیست، می توانیم همچنان منتقد دولت و حکومت باشیم، اما در مورد حفظ ایران و آسایش مردمش که جان ما هستند نباید بی‌تفاوت باشیم.
کمبود مواد اولیه، اختلال در زنجیره تأمین و فشارهای اقتصادی، تولید داروهای ضروری را تهدید می‌کرد.
اما دکتر غلامعلی عبیدی، که در خاطرات صنعت داروسازی ایران به‌عنوان مدیری دلسوز و آینده‌نگر شناخته می‌شود بدون وابستگی سیاسی به این و آن، از قبل ذخیره‌ای از مواد اولیه کلیدی فراهم کرده بود.
او با حضور همیشگی در کارخانه، گفت‌وگوهای صمیمی با کارگران، پرداخت به‌موقع حقوق و تهیه بسته‌های حمایتی برای خانواده‌هایشان، روحیه کارکنان را بالا نگه داشت. این تلاش‌ها نه‌تنها کارخانه را از تعطیلی نجات داد، بلکه تأمین داروهای حیاتی برای بیمارستان‌ها و داروخانه‌ها را تضمین کرد و در آن روزهای سخت، به سلامت جامعه کمک بزرگی کرد.
امروز هم فعالان اقتصادی ایران در شرایط سختی کار می‌کنند. میدانیم و میدانند که بسیاری از کارآفرینان ایران دوست بواسطه حکمرانی غلط این سالها یا به کرات مورد ظلم و ستم قرار گرفته‌اند یا به اشکال گوناگون حقوق قانونی‌شان تضییع و پایمال شده . اما در این روزگار حساس، که ایران با تهدیدات خارجی و مشکلات معیشتی مردم روبه‌روست، هیچ‌چیز مهم‌تر از حفظ یکپارچگی وسربلندی ایران و آرامش هموطنان نیست.
در چنین لحظاتی، وظیفه فعالان اقتصادی این است که از کارگرانشان حمایت کنند و تولید و خدمات ضروری را برای رفع نیازهای مردمشان ادامه دهند. ده توصیه در این راستا به همکارانم:
حضور مداوم مدیران در کارخانه‌ها و محیط‌های کاری، به کارگران حس اعتماد و آرامش می‌دهد و نشان می‌دهد که کسب‌وکارشان با قدرت به کار ادامه خواهد داد. تأمین بودجه برای پرداخت حقوق و مزایای کارکنان، دست‌کم برای دو ماه آینده، نگرانی‌های مالی آن‌ها را کم می‌کند و…
آرامش خاطرشان را بیشتر. تکیه بیش‌ازحد به پول‌هایی که قرار است از مشتریان بگیرید، می‌تواند خطرناک باشد، چون تأخیر در پرداخت‌ها ممکن است جریان مالی را به هم بزند. بهتر است ذخیره مالی مناسبی داشته باشید و با مشتریان با درک و همدلی برخورد کنید تا تعادل مالی حفظ شود.
اگر سیستم‌های بانکی یا اینترنتی به مشکل بخورند، پرداخت بخشی از حقوق به‌صورت نقدی می‌تواند به کارگران کمک کند تا نیازهای ضروری‌شان را برآورده کنند. کم کردن هزینه‌های غیرضروری و توقف موقت پروژه‌هایی که خیلی فوری نیستند، منابع را برای کارهای مهم‌تر آزاد می‌کند. تولیدکنندگان کالاهای حیاتی مثل دارو و مواد غذایی باید موجودی انبارهایشان را با دقت مدیریت کنند و جلوی احتکار یا فروش غیرمنطقی به سودجویان را بگیرند تا نیازهای مردم به‌خوبی تأمین شود.
همکاری با نیروهای نگهبانی و خدماتی شهرک‌های صنعتی برای تأمین امنیت کارخانه‌ها، انبارها و سردخانه‌ها، از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری می‌کند. تقویت زنجیره تأمین داخلی و همکاری با تولیدکنندگان محلی، وابستگی به منابع خارجی را کم می‌کند و تولید را پایدار نگه می‌دارد. برگزاری جلسات منظم با کارگران و صحبت شفاف و صمیمی با آن‌ها، حس همدلی و اتحاد را در محیط کار تقویت می‌کند. در نهایت، تمرکز بر ادامه تولید و عرضه محصولات و خدمات ضروری، وظیفه‌ای ملی است که کسب‌وکارها را به ستون‌های استوار جامعه تبدیل می‌کند.
با الهام از تجربه درخشان کارخانه داروسازی عبیدی، فعالان اقتصادی امروز می‌توانند با حمایت از کارگران و تأمین نیازهای اساسی کشور، نقش مهمی در پایداری و سربلندی ایران داشته باشند. این راه نه‌تنها به حفظ کسب‌وکارها کمک می‌کند، بلکه به تقویت همبستگی ملی و عبور از بحران‌های امروزی یاری می‌رساند.
پر واضح است که این کار به معنای حمایت از حکومت نیست، می توانیم همچنان منتقد دولت و حکومت باشیم، اما در مورد حفظ ایران و آسایش مردمش که جان ما هستند نباید بی‌تفاوت باشیم.
بازنشر فانوس دریا به نقل از اقتصاد سرآمد
