به گزارش پایگاه خبری گفتمان دریا، امیر امیری‌فر نوشت: دوم خرداد ۱۴۰۳ در حالی که پیکر رئیس‌جمهور شهید بر دوش مردم تهران تشییع می‌شد و ۵۰ روز تا انتخاب رئیس‌جمهور جدید باقی مانده بود، پس از ۸ ماه بلاتکلیفی مکران، محمد مخبر (سرپرست ریاست جمهوری) در حکمی محمد جلال‌مآب را به سمت دبیر شورای توسعه سواحل مکران منصوب کرد.
آقای جلال‌مآب سابقه اجرایی و عملیاتی همچون عضویت در لشگر ۴۱ ثارالله، شهردار اسبق شهر کرمان، مسئول اجرایی ستاد عتبات عالیات با حکم سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی، ریاست هیئت‌مدیره شرکت معدنی گوهرزمین و ریاست هیئت‌مدیره شرکت مدیریت و توسعه سرزمین مکران را در کارنامه دارد.
شرکت مدیریت و توسعه سرزمین مکران با مدیرعاملی میرعلی یاری، کنسرسیومی از شرکت‌های بزرگ فولادی و معدنی کشور (فولاد مبارکه اصفهان، گل‌گهر سیرجان، چادرملو یزد و گوهر زمین) است که در سال ۱۴۰۱ تأسیس و با تمرکز فعالیت بر پروژه‌های منطقه مکران به فعالیت خود ادامه داد.
شرکت مذکور در بهار سال ۱۴۰۲ طی امضای تفاهم‌نامه‌ای با دبیرخانه شورای توسعه سواحل مکران متعهد به سرمایه‌گذاری ۲.۷ میلیارد دلاری در منطقه مکران طی ۳ سال در پروژه‌های مشخص (۲۴ پروژه در ۷ طرح) شد که این تفاهم در حضور معاون اول رئیس‌جمهور به امضای طرفین رسید.
با وجود گذشت ۲ سال از تأسیس شرکت مذکور و همچنین امضای تفاهم‌نامه سال گذشته، هنوز خبر دقیقی از پیشرفت این حجم سرمایه‌گذاری وعده داده شده منتشر نشده است که البته با توجه به وضعیت اسفناک ۸ ماه گذشتۀ دبیرخانه توسعه سواحل مکران در بلاتکلیفی، دور از انتظار نیست.
نفس حضور هلدینگ‌های بزرگ کشور جهت سرمایه‌گذاری در توسعه مناطق مختلف و ایجاد زیرساخت‌ها، ارزشمند و قابل تقدیر است؛ اما همچنان این ابهام در انتصاب صورت گرفته توسط آقای مخبر وجود خواهد داشت که چگونه رئیس هیئت‌مدیره شرکت بزرگ خصوصی در منطقه می‌تواند در جایگاه بالاترین تصمیم‌گیر حاکمیتی برای منطقه مکران بنشیند؟ آیا دولت تمهیدات تعارض منافع احتمالی آینده را اندیشیده است؟
در ۸ماه پس از انتقال آقای حسین دهقان به بنیاد مستضعفان، به جرئت می‌توان گفت رشتۀ فعالیت در دبیرخانه مکران و مدیریت برای مکران از هم گسسته شده بود. این گسست هم‌زمان بود با کانون توجه قرار گرفتن منطقه مکران از سوی زمین و آسمان!
زمستان ۱۴۰۲ پس از حمله تروریستی کرمان، موشک‌پراکنی و افزایش تنش‌ها میان ایران و پاکستان، مسئله رابطه با همسایه اصلی مکران را تحت شعاع قرار داد.
اسفند ۱۴۰۲ و فروردین ۱۴۰۳ آسمان تاب مستوری نیاورد و بی‌سابقه‌ترین سیل ۵۰ سال اخیر در جنوب‌شرقی ایران به‌خصوص مناطق ساحلی مکران جاری شد.
سیلی که علاوه بر همه خسارات به مردم منطقه، طبق برآوردها حجمی معادل ۵ میلیارد مترمکعب آب را روانۀ دریای عمان کرد.
هنوز تب سیل نخوابیده بود که گروهکی بدنام پس از قریب به ۱۴ سال به مدت ۱۲ ساعت فضای شهر چابهار را ملتهب کرد و علاوه بر شهادت چند تن از نیروهای امنیتی و انتظامی، توسعه سواحل مکران را هدف حمله و ناامن‌سازی خود قرار داد.
تب تند تحولات در اردیبهشت به دو اتفاق واگذاری پر از ابهام بندر شهید بهشتی چابهار به طرف هندی به مدت ۱۰ سال و همچنین اعلام وصول درخواست اصل ۸۵ اساسنامه سازمان توسعه سواحل مکران در مجلس یازدهم ختم شد.
اتفاقاتی که در شفاف نبودن رویکرد دولت و ذی‌نفعان از دو واقعه یاد شده، بیش از پیش بر ابهامات افزود و مکران را تبدیل به جعبه سیاه اقدامات سیاسی-اقتصادی نمود.
آقای جلال‌مآب آن‌طور که از سابقه فعالیت و اقداماتش می‌توان برداشت کرد، فردی با توانمندی اجرایی بالا و ارتباطات فراوان است. این مزیت‌ها برای توسعه در منطقه بسیار حیاتی هستند.
اما وی در شرایطی مدیریت مکران را تحویل می‌گیرد که اتفاقات ذکر شده اخیر، زخم‌های کهنه سوءمدیریت، بی‌تدبیری‌های پیاپی برای توسعه و همچنین بی‌توجهی به یک منطقه دوردست، مکران را آزرده‌خاطر ساخته است.
از دیگر سو، ۴۰ روز بیشتر تا انتخاب رئیس‌جمهور جدید نمانده است و باید دید در این ۴۰ روز آیا می‌توان «ثبات مدیریت» وی بر مکران را تضمین کرد یا باز هم توسعه در کشور دچار عارضه دست‌به‌دست شدن‌های پیاپی خواهد شد.
امید است با اقدام به موقع و بدون فوت وقت در همین بازه زمانی کوتاه، وی بتواند اقدامات مؤثری جهت توسعه منطقه مکران رقم بزند.
انتهای پیام/
بازنشر مرین‌پرس به نقل از گفتمان دریا